موسیو آرسن

خدایش بیامرزاد. گاهی دوربین با سرک کشیدن های بی مورد ،بیننده رو از موضوع اصلی دور میکرد .مثلاحدود پانزده دقیقه از فیلم یا بهتر بگویم یک سوم فیلم در جستجوی پدر آرسن در روستاهای مرزی و ارمنستان وغیره میگذره که این نه تنها کمکی به اصل داستان یعنی شخصیت پردازی آرسن نمیکنه بلکه بیننده و زمان فیلم رو مستهلک میکنه ،در صورتی که تمام دریافتی این ده پانزده دقیقه رو میشد در دو خط نریشن خلاصه کرد و بیشتر به داستان خود مرحوم موسیو آرسن پرداخت .مسئله دیگه موسیقی ابتدای فیلم در لحظات جستجو. در پی نشانه های منزل پدری آرسن هم اصلا با متن هماهنگ نیست .موسیقی شلوغ راک با سازهای کوبه ای و ریتم تندش همخوانی با اصل داستان نداره بر خلاف ویلون و قطعه معروف تکنوازی آن در انتهای فیلم .و در انتها جای بسی تاسف داره از گمنامی چنان بزرگمردانی و جای خالی نمادی از این قهرمان در شهر رشت .حقیقی.

با اینکه درمورد زندگی آرسن یه سری ابهامات وجود داشت با این حال هیچی از جذابیت داستان کم نکرد و بنظرم مستند خوش ساخت و قشنگی بود